Hoezo cultuur verschil?

Op school werden we ermee dood gegooid. De cultuur is heel erg anders en probeer vooral niet aan je Nederlandse gewoontes vast te houden maar pas je aan. We werden bijna bang gemaakt om er maar voor te zorgen dat de cultuurshock niet al te groot zou zijn.

Van een cultuurshock heb ik niet echt last gehad. De eerste week loop je ook nog niet tegen heel erg veel dingen aan, maar langzaam maar zeker ga je toch echt wel merken dat de cultuur hier anders is. Is het hier beter of juist niet.. ik durf daar niet echt een antwoord op te geven. 
Vorige week donderdag hadden we ons eerste gesprekje met de directrice van onze stageschool. We hadden via een leerkracht  contact gezocht, nou dit was echt uit den boze. De leerkracht wou ook niks doorgeven dus zelf er maar achteraan gebeld om een afspraak te maken. Dit hebben we te horen gekregen want het moet gaan volgens de hiërarchische weg. Met nadruk op hiërarchie. Dus wij maar braaf sorry knikken.. en we begrijpen het en het zou niet weer gebeuren.

Zwemmen met kinderen uit de buurt, ook echt heel erg leuk! We zijn naar 2 gezinnen gegaan, we vroegen ons wel een beetje af of dit genoeg zou zijn en of er uberhaupt wel kinderen zouden komen, maar we zouden tevreden zijn met 3.. Goed, 17 kinderen kwamen lekker zwemmen. 1 SRD zouden ze hiervoor moeten betalen om te begrijpen dat niet alles gratis is of 'zomaar' geregeld wordt. Natuurlijk kwam er voor starttijd al een schattig zwart jongetje met puppy ogen vragen of hij toevallig ook gratis mocht zwemmen. Met mijn Nederlandse idee en zwakheid maar een beetje gezegd dat het wel echt de bedoeling is en dat als 1 SRD te veel was 50 cent ook wel goed zou zijn. (1 SRD is ongeveer 25 cent). 
Niet veel later kwamen ze aan met zijn 5'en. Zegt de oudste: 'kleine kinderen waren 50 cent toch?' 'Uh.. jaa. is goed...'

Het eerste kindje springt lekker het zwembad in.. Wij staan mooi te kijken aan de kant tot dat we door hebben dat het meisje zo ongeveer aan het verzuipen is. Corine springt direct het water in om het kindje te redden. Zwemmen is hier natuurlijk ook een probleem. 
17 kinderen in het zwembad, waarvan 5 kinderen die zowel niet kunnen staan als zwemmen, met twee begeleiding in het bad. De kinderen springen en klimmen op je. Geven je bevelen: 'daarheen!' alstublieft kennen ze niet. En wanneer ik het probeerde aan te leren werd ik alleen maar wazig aangekeken. 
Gelukkig hebben ze het wel enorm naar hun zin gehad.

Gister naar de kapper. Leuk. het zou een half uurtje duren..
Ik weet niet hoe sterk de hoofdhuid van de gemiddelde Surinamer is, maar mijne is erg gevoelig. Een waterspray hier nog niet uitgevonden. Een borstel wel. En even voor de duidelijkheid, van de zon en het zweet gaat je haar enorm klitten. Maar dat hebben kappers hier ook niet door volgens mij. Zonder enig gevoel kei hard met de borstel door mijn haar heen om zo goed als alle klitten er uit te halen. 
Vervolgens kon het vlechten beginnen. Het lieve: 'doe je hoofd maar even schuin' en 'het kan wat pijn doen want de vlechtjes moeten strak zitten', zit er hier niet in. Je hoofd wordt opzij geduwd en de vlechtjes worden er gewoon ingezet. Dat ik 1,5 uur aan het pijnlijden ben hebben ze niet door gehad volgens mij.
Ruzie maken via de telefoon kan ook prima tijdens het vlechten en als je een appje krijg.. waarom zou je daar dan niet ook nog even op reageren. En wat doe je als je toch een spiegel voor je hebt? Precies, je kam tussen je borsten halen en even je eigen haar kammen. Als kapster moet je er ook op en top uit zien. Kom je een klit tegen waardoor het vlechten wat moeilijker gaat? gewoon net zo hard trekken totdat de klit er uit is. Een schaar of kam is niet echt een optie.

Dan nog onze geliefde supermarkt, de winkel wordt ongeveer nooit gespiegeld, de Chinese man leest altijd in zijn Chinese boek en helpt ons wanneer zijn bladzijde uit is. Ondertussen komt er geen kip en werken ze er elke dag met zijn 4'en dus wat ze dan wel doen.. het is voor mij een vraag.

Ik hoop dat als ik terug kom en weer lekker aan het werk ga bij de jumbo het 'klant is koning' systeem en 'service met een glimlach' nog kan toepassen.

Maar ondanks dat klanten hier een andere verwachting hebben van de werknemers heeft alles zo zijn charme. Het went wel, je verwacht ook niet meer dat iemand overdreven aardig gaat doen of alles voor je gaat uitzoeken. Waarom zouden ze eigenlijk ook als we het prima zelf kunnen vinden.
Met 'aanpassen' als codewoord, begrijp je de Surinamers steeds beter!